Do prawidłowej komunikacji potrzebny jest język. Aby móc komunikować się również za granicą, przydaje się znajomość języka obcego. Na świecie istnieje około 7 tysięcy języków. To pokazuje, jak bardzo świat jest różnorodny i jaką wiedzę należałoby posiadać, aby swobodnie komunikować się z każdym mieszkańcem Ziemi.
Jedna, wiele osób biegle i na co dzień, posługuje się dwoma językami. Bilingwizm to coraz popularniejsze zjawisko, które udowadnia, że globalizacja świata, wymusza porozumiewanie się w więcej niż jednym języku w życiu powszechnym.
Czy to trudne, aby opanować umiejętność bilingwizmu? Co to jest dwujęzyczność? Ten artykuł przybliży temat związany z osobami dwujęzycznymi i zaletami, jakie bilingwizm daje użytkownikom.
Czym jest dwujęzyczność?
Najprościej ujmując, dwujęzyczność (zwana też bilingwizmem) to umiejętność porozumiewania się w dwóch językach. Bardziej szczegółowo, opanowanie drugiego języka i posługiwanie się nim w życiu codziennym. Zjawisko to pozwala na swobodne wyrażanie myśli, niezależnie od zastosowanego języka.
Bardzo często z bilingwizmem spotkać się można w krajach, które posiadają więcej niż jeden język. W Indiach, hindi i angielski są używane praktycznie na równi często. Hindi jest oczywiście lepiej znany mieszkańcom, angielski wpisał się poprzez napływ obcych kultur i globalizacji tego państwa. W dwujęzyczności nie zawsze dochodzi do jednakowej znajomości obu języków. Jednak, są one na tyle dobrze znane, że uznaje się je za równie dobre do płynnej komunikacji.
Sprawdź: Ile zarabia tłumacz języka angielskiego?
Kiedy najczęściej objawia się dwujęzyczność?
Bilingwizm to zjawisko, które bardzo często uwidacznia się w krajach wieloetnicznych, o dużej liczbie ludności. Kolejny raz, przykładem są Indie, które doskonale odwzorowują ten stan. Chiny także, wysoko plasują się wśród społeczeństw dwujęzycznych. Rosja posiada wiele dialektów językowych, co pobudza dwujęzyczność na jej obszarach.
Literatura to sztuka, która chętnie korzysta z możliwości jakie daje bilingwizm. Kirgiski pisarz Czingiz Ajtmatow tworzy właśnie w języku rosyjskim. W jednym z wywiadów, w którym uczestniczył w 1994 roku, stwierdził, że język rosyjski jest nieodzowny, gdy pisarz chce ze wschodu chce przeniknąć ze swoimi utworami na zachód.
Rodziny, które są mieszane etnicznie, siłą rzeczy stają się dwujęzyczne. Przekaz komunikacyjny odbywa się w językach ojczystych obu rodziców, dlatego dzieci z takich rodzin nie maja problemu, aby płynnie władać dwoma językami. Noam Chomsky wskazał w swych badaniach, że dzieci pomiędzy 2. a 5. rokiem życia, potrafią zapamiętać nowe słowo co godzinę. A to, w jakim języku jest dane słowo, nie ma żadnego znaczenia.
Nauka języka podczas wyjazdów na zagraniczne uczelnie. Kiedy edukacja prowadzona jest w innym języki niż ojczysty, studenci i uczniowie mimowolnie staja się dwujęzyczni. Uniwersytet w Lund, w badaniach, uwidocznił, że intensywna nauka drugiego języka podczas zajęć w nim prowadzonych, dała świetne rezultaty. Dodatkowo studenci wypracowali sobie pozajęzykowe zdolności – kognitywne. Mózg przywykł tak bardzo do obcego dotąd języka, że studenci stali się dwujęzyczni w krótkim czasie. Edukacja dwujęzyczna przynosi wymierne skutki w opanowaniu drugiego języka. Osoby jednojęzyczne, nie maja takich możliwości nauki, jak dwujęzyczne, które mogą korzystać z oferty światowych uczelni.
Bilingwizm zachodzi także, gdy drugim językiem jest język regionalny. Gwara czy dialekt różnią się na tyle od języka oficjalnego, że dla mieszkańców innej części danego państwa, są niezrozumiałe. Język polski to zróżnicowany regionalnie język. Ślązacy maja własną gwarę zwana ślonsko godka. Kaszuby także opracowali własny język. Znajomość języka ojczystego oraz regionalnego daje użytkownikowi miano osoby dwujęzycznej.
Temat dwujęzyczności pojawia się wśród emigrantów. Zarobkowe wyjazdy poza granice własnego państwa, wnikanie w kulturę nowego społeczeństwa i dopasowywanie się do norm obcego kraju, w rezultacie doprowadzają do posługiwania się dwoma językami. W Stanach Zjednoczonych, chicagowska Polonia jest zagłębiem osób dwujęzycznych. Polacy na emigracji potrafią swobodnie wykorzystywać znajomość dwóch języków: polskiego i angielskiego. Nie tylko między sobą, Polacy tak wsiąknęli w społeczność w Chicago, że nawet osoba nie znająca angielskiego, może bez problemów komunikować się w sklepach, urzędach czy szkole. Dodatkowo, można uznać, że istnieje tam również trzeci język, tzw. ponglish. Mieszanka polskiego i angielskiego staje się obiektem żartów, ale najważniejsze jest to, że „pongliści” mają świadomość tej karykatury językowej i stosują ja tylko w sytuacjach nieformalnych, najczęściej wśród innych Polaków.
Kliknij: Nauka japońskiego – dowiedz się czy warto?
Ciekawe zjawiska związane z dwujęzycznością
Jako, że język jest żywy i nie jest odporny na wpływy innych języków, w bilingwizmie dochodzi do ciekawych zjawisk. Szacuje się, że aż 70% ludności jest dwujęzyczna, więc w tak ogromnej liczbie, nie sposób jest, aby nie dochodziło do fenomenów językowych.
Czasem dochodzi do przenoszenia konstrukcji językowych z jednego na drugi język. Takie kalki językowe to wynik silnej korelacji pomiędzy dwoma językami. Użytkownik może uznać jeden język, językiem dominującym. Wtedy usilnie tworzy zdania w gramatyce tego dominującego języka, nie zauważając, że są błędne. Dla niego są całkowicie zrozumiałe i dopiero wytknięcie błędu, powoduje ponowne przemyślenie konstrukcji wyrażenia.
Zdarza się, że dwujęzyczne osoby przeskakują płynnie pomiędzy jednym a drugim językiem. Czasem nawet w połowie zdania. Jedna część wypowiedziana jest w języku ojczystym, kolejna w drugim znanym języku. Taki code switching może mieć charakter nieświadomy, gdy użytkownik automatycznie podstawia do zdania pojedyncze wyrazy w innym języku. Jest to nierzadkie zjawisko, które wiele osób stosuje w życiu codziennym. Przytrafia się powiedzieć: „Chodźmy na lunch…” lub „Kiedy w końcu przyjdzie czas na mój Holiday?”.
Ponglish to dobry przykład, tego, co może zachodzić w społeczeństwach dwujęzycznych. Mieszanie dwóch języków, czego dziełem jest trzeci, to charakterystyczne zjawisko wśród emigrantów. Ma parę cech wspólnych z code switchingiem. Mieszanie języków w tym przypadku, najczęściej jest świadome i użytkownicy zdają sobie sprawę, że nikt poza nimi, nie zrozumie sensu wypowiedzi.
Dwujęzyczność ma miejsce także wtedy, gdy rozmówcy posługują się własnymi językami, ale rozumieją się wzajemnie. Mogą swobodnie toczyć rozmowę i rozumieć się bezproblemowo. Przykładowo, Czesi i Słowacy są wybitnymi przedstawicielami tego rodzaju komunikacji. Ogromna zażyłość w przeszłości, gdy dzieli wspólne państwo Czechosłowację, pozwala im na dwujęzyczną komunikację.
Dyglosja, czyli sytuacja językowa, w której wspólnota komunikatywna posługuje się dwoma formami mowy. Te formy spełniają rożne funkcje w kontaktach społecznych. Charles ferguson wyróżnia 2 warianty dyglosji: wyższy i niższy. Wyższy stosowany jest w pismie i oficjalnej komunikacji. Niższy to proste i nieformalne porozumiewanie się. Gwara i język oficjalny są przykładem dyglosji. Gwarę stosuje się w codziennych zwykłych sytuacjach, język oficjalny zastosowanie znajdzie w urzędach, literaturze, piśmie czy szkole.
Ciekawy artykuł: Rosyjska gospodarka pod lupą
Czy warto być dwujęzycznym?
Nauka języków obcych zapewne ułatwia komunikację. Pomaga też w karierze zawodowej i podnosi wartość na rynku pracy. Nie trzeba nikogo przekonywać, że znajomość języków obcych jest atutem, który ułatwia życie.
Osoby dwujęzyczne, zdecydowanie lepiej odnajdują się w globalnym świecie niż nieposiadające tej cechy. Sprawność komunikacji w dwóch językach to wynik przesiąknięcia językiem obcym. Wtedy, język obcy przestaje być obcy, a zaczyna być drugim językiem.
Niektórzy twierdzą, że dziecko powinno uczone być w ojczystym języku, wprowadzanie kolejnego języka, namiesza i doprowadzi do utworzenia nowego języka dziecka. Nic bardziej mylnego. Dwujęzyczne dzieci, doskonale rozróżniają języki i potrafią komunikować się w nich naprzemiennie. Janet Werker to psycholog i dyrektor Centrum Badań nad Dziećmi przy Uniwersytecie Kolumbii Brytyjskiej w Vancouver, w Kanadzie. Jej badania pokazały, że ośmiomiesięczne dzieci potrafią rozróżniać języki. Co ciekawsze, dzieciom puszczano nagrania video bez dźwięku. Raz ogladały film z postacią mówiącą po angielsku, następnie postać zaczynała mówić po francusku. Z obserwacji dzieci, wynikało, że dokładnie wiedziały kiedy język się zmienił, mimo że nawet go nie słyszały. Widziały tylko postać, jej mimikę i gesty.
Nie należy się martwić, że młode osoby pogubią się wśród języków. Mogą jednocześnie poznawać dwa języki. Gdy rodzice mówią w różnych językach, dwujęzyczność od najmłodszych lat zacznie pojawiać się na liście zdolności dziecka. Wynikiem będzie zdolny, dwujęzyczny człowiek, który poradzi sobie w gąszczu różnorodnych sytuacji komunikacyjnych.
Koniecznie przeczytaj: Ile zarabia tłumacz języka niemieckiego?
